Philip en Theo: Zoals we in het boek hebben beschreven kiezen we, voordat we weer voor een volgende reïncarnatie naar de aarde teruggaan, in samenspraak met helpers onder meer voor een persoonlijkheidsprofiel. Het is een van de belangrijke keuzes die je Essentie, je Hogere Zelf, maakt om de noodzakelijke ervaringen op te doen. In de praktijk merken we dat veel mensen het een uitdaging vinden om met het door hen gekozen profiel aan de slag te gaan en te streven om zo dicht mogelijk naar hun kernpersoonlijkheidsaspecten en -kwaliteiten toe te groeien en daar bij te blijven. Je zou deze ontwikkeling ook wel kunnen schetsen als een vorm van loslaat-proces. Zoals het loslaten van je kindertijd, je jeugd en vrienden, van je conditioneringen of het loslaten van minder geslaagde ervaringen en beperkende overtuigingen over jezelf en anderen. We ondervinden ook dat sommige mensen hiermee moeite hebben en de mogelijkheden die ze in zich hebben niet ten volle benutten. Juist omdat ze niet op zichzelf durven te vertrouwen en vasthouden aan de dingen en zaken die ze al kennen. Dit lijkt een schijnveiligheid te creëren waardoor zij in hun leven nogal wat tegenwind ervaren. Wat vinden jullie van deze aannames over dit thema?
Michael: Ten eerste zouden we willen zeggen dat het niet zozeer aannames zijn, het komt ook voort uit jullie opmerkingsgave om te bemerken of het schone schijn of onbewust is of dat de mensen er nog niet de moeite voor willen nemen om aan zichzelf te werken. Dat kan ook te maken hebben met een irreëel zelfbeeld of het nog niet kunnen voelen van die innerlijke prikkel die hen er attent op wil maken dat er meer aan de hand is en er meer over te zeggen valt dan waar die persoon zich voor open stelt en zich inspant. Ook ‘luie’ mensen zullen minder geneigd zijn echt actief met zichzelf aan de slag te gaan. Mensen die zich comfortabel voelen in de positie waarin ze verkeren zien niet altijd de noodzaak om zich te ontwikkelen. De potentie is er dan zeker aanwezig, echter het verlangen ontbreekt om iets meer met die potentie te doen.
Philip: Een veronderstelling is ook dat onze maatschappij, wij mensen, meer naar buiten toe gericht zijn dan naar binnen gericht omdat je van buitenaf de meeste prikkels ervaart. Vanuit verschillende geledingen in de maatschappij wordt er gezegd dat als je met jezelf bezig bent, je je eigenlijk egoïstisch opstelt en als een navelstaarder bezig bent. Je hoort je met name in te zetten voor de maatschappij of anderen.
Michael: Ja, dat beginnen we onderhand ook te sorteren bij ‘bescheidenheid siert de mens.’ Wanneer het als een excuus gebruikt wordt jezelf niet te onderzoeken dan is het in onze ogen een niet correcte overtuiging en juist een excuus. Want zoals jullie weten zoek je, voordat je naar de aarde komt, zelf de omgeving uit waar je vanuit jezelf, je Hoger Zelf, kunt leren waarom je wilt reïncarneren. Dus er is geen excuus om niet met jezelf aan de slag te gaan.
Theo: We willen graag wat meer ingaan op het volgende. We hebben ook in het boek opgenomen dat er verschillende stadia op onze aarde, met elk hun eigen kenmerken, ontwikkelingen en leerervaringen. Deze worden ook wel zieleleeftijden genoemd. Ze hebben de benamingen van zuigeling, baby, jong, volwassen en oud, net zoals in ons eigen huidige leven. Als je je leven in een zieleleeftijd beleeft, heb je een eigen blik op het ontwikkelingsproces van jezelf en de wereld. Iedere zieleleeftijd heeft bovendien zeven niveaus. Vaak doe je meerder levens over een niveau. Op elk niveau ga je nieuwe leerervaringen aan die je uitdagingen geven om jezelf verder te ontwikkelen. Als je op het zevende niveau bent aangekomen heb je zoveel in die betreffende zieleleeftijd meegemaakt dat je nu op een punt bent beland van die positie te genieten, mede omdat je het stadium hebt bereikt om die zieleleeftijd meester te worden. Tevens dat je ook op een comfortabele manier je kennis en ervaring over kunt en wilt dragen aan anderen. In onze praktijk krijgen we regelmatig mensen die in de volwassen zieleleeftijd verblijven op het zevende niveau. Nu komt het voor dat een aantal mensen zich eigenlijk niet zo comfortabel voelen op die positie. Waarom is dat zo? Neemt de ziel te veel hooi op zijn vork of kan bijvoorbeeld (het persoonlijkheidskenmerk) ongeduld ervoor zorgen dat je niet niet in je kracht komt en keuzes maakt die niet helemaal bij je kern staan?
Michael: Het wil zeker niet zeggen dat iedereen het zevende niveau in één leven beslecht. Als je in de eerste ronde van de zevende fase bent kun je nog oude zaken willen afronden, verwerken, omdat er door welke omstandigheden dan ook het einde van het zesde niveau niet helemaal afgerond is . Men kan door allerlei omstandigheden eerder sterven. Men kan ook dingen laten liggen. Met schooltermen zou je dan kunnen spreken ‘met de hakken over de sloot overgaan’. Als het toch de uitdrukkelijke wens van de persoon is om opnieuw in een nieuwe reïncarnatie te starten in het zevende niveau, gaat dit samen met een belofte om het zevende niveau te mogen en kunnen waar te gaan maken. Die persoon wil er beslist geen kantjes van af lopen. Dat is één mogelijkheid. Een andere mogelijkheid is dat zo veel strevers naar perfectionisme, ook in dit deel van de wereld West-Europa, zich altijd beter, best wil laten zijn. Zonder uit respect te stappen, dat zijn ook wel mensen die van een mug een olifant kunnen maken. Die zijn eigenlijk ook nooit tevreden over zichzelf en over een, twee en soms twee en half levens het zichzelf onnodig moeilijk maken om zo volmaakt mogelijk te leven. Er zit ook een addertje bij mensen onder het gras die hypochonder zijn of mensen die tegen depressiviteit aan leven. Zij maken het zich moeilijker dan noodzakelijk is omdat men al klaar is om ook deze fase van het zevende niveau te leren ontspannen, te beleven. Ook om veel te genieten. Echter, omdat deze mensen ook vaak bewuster zijn, zien ze meer en vinden ze dat er nog zo veel te doen is. Dan verliezen ze een beetje uit het oog dat er ook heel veel anderen bijdragen aan de transformatie van de wereld. Het is iets dat ze zichzelf opleggen en dan minder luisteren naar wat er bij hun zelf te doen valt dan wat ze met hun hoofd vinden dat er gedaan moet worden.
Dit geldt niet alleen voor dit voorbeeld van volwassen zieleleeftijd op het zevende niveau. Mensen in de oude zieleleeftijd kunnen er ook nog wel eens last van hebben. Hoe meer bagage er is meegenomen of hoe verantwoordelijker die persoon, die entiteit, zich voelt, hoe meer deze ook nog dingen naar zich toe zal trekken die bovenop de afspraken komen die er gemaakt zijn om zich in dit leven te vervolmaken. Het is eigenlijk een vrije keuze die je dubbel maakt om je er niet al te makkelijk af te willen maken.
Theo: Wat ik niet helemaal kan plaatsen is depressiviteit. Waarom kiest een ziel in de volwassen zieleleeftijd op niveau zeven voor depressiviteit?
Michael: Het is niet zozeer de ziel die deze keuze maakt. In principe wordt er niet gekozen voor depressiviteit. Het is een gevolg van een andere keuze die iemand hier op aarde maakt. De ziel kan een hoge lat gekozen hebben om zich op het zesde of zevende niveau te ontwikkelen. Dus als die mens op het onbewust niveau voelt dat hij of zij niet goed of niet goed genoeg aan zijn of haar waardesysteem voldoet, kan deze persoon dan keuzes maken die niet meer noodzakelijk zijn omdat er al genoeg ervaring is opgedaan. Of niet te kiezen voor wat mogelijk is en zich mee laat sleuren in wat zwaarder is dan zij op ziele niveau mee hoeven te maken. Een andere reden is, afhankelijk waar zij voor kiezen om geboren te worden, het ook willen dienen als voorbeeld hoe het niet gewenst is voor bijvoorbeeld kinderen of partners.
Theo: En op die manier is het ook een stukje overdragen van wijsheid?
Michael: Ja, en een extra inzet om het verschil te kunnen maken om mensen te bevrijden van iets dat niet makkelijk te overwinnen is en daardoor wordt het toch mogelijk gemaakt om mee om te gaan.
Theo: Helder.
Michael: Het geeft ook aan als je in de laatste fasen van je levens op aarde bent dat je niet altijd je best doet om in contact te komen met je innerlijke wijsheid omdat je je ook laat verleiden voor andere zaken.
Wat ook speelt. Soms is men zo in de veronderstelling dat het ene persoonlijkheidskenmerk meer focus krijgt dan het totaalplaatje van het persoonlijkheidsprofiel dat daar als het ware ook een disbalans in komt met wat men wel en niet aangaat, om welke reden dan ook.
Theo: Het vraagt ook heel veel kracht om in een maatschappij die vooral gericht is op de jonge zieleleeftijd met alles wat daar bij hoort en dat allemaal verheerlijkt als volwassen of oude ziel toch gewoon je ding te doen.
Michael: Ja, dat is ook waar. Kies je bijvoorbeeld jezelf te ontwikkelen en welke keuzes of welke mogelijkheden heb je die toch op het pad gelegd worden? Het kan een verrijking zijn of een extra leertraject en toch kan men die mogelijkheden aan zich voorbij laat gaan.
Philip: Wellicht speelt er ook nog een factor een rol. Regelmatig beluister je in de terugkoppelingen van het Michaels Persoonlijkheidsprofiel: ‘ga voor jezelf staan’, ‘je mag meer voor jezelf kiezen of meer aandacht aan jezelf geven’. Ondanks die aanmoediging kunnen mensen zich dan toch ook nog verantwoordelijk voelen om zich voor anderen in te willen zetten. De paradox is dat ze zichzelf weggeven terwijl ze aan de andere kant meer aan zichzelf zouden moeten denken.
Michael: Ja, dat is een hele waardevolle aanvulling want mensen die zo gewend zijn in de meer gevende, ‘weggevende’ modus te zitten, gebruiken dit ook als excuus om niet hun eigen pad te lopen of hun eigen lering aan te gaan. Dus er zijn meerdere mogelijkheden waarom men niet het gehele persoonlijkheidsprofiel leeft. Dat is weer aansluitend op één van onze eerste antwoorden. Voor de best wel vele mensen die een persoonlijkheidsprofiel hebben gekregen is het ook wel waardevol om er op een andere manier op geattendeerd te worden dat het wel de bedoeling is zelf te kiezen om met de persoonlijkheidsaspecten aan de gang te gaan. En dat de vrije wil ook inhoudt dat je niet gedwongen kan worden om te doen wat de bedoeling is. Er mogen hints gegeven worden, echter we mogen mensen niet oppakken en even in een andere kamer zetten waardoor ze geconfronteerd worden met wat ze laten liggen, want dan zou de vrije wil wel erg beperkt worden.
Theo: Is het de bedoeling dat je naar je hele profiel leeft, of is het de potentie die in je zit waar je in het leven wat mee kunt doen?
Michael: Het is wel de bedoeling dat je naar je persoonlijkheidsprofiel leeft, alleen je blijft en bent vrij of je dit wel of niet oppakt. Het is niet zozeer de potentie, echter ga je het wel of niet aan.
Theo: Bedankt. Het mooie van dit antwoord is dat het veel inzicht geeft in de overwegingen die ten grondslag liggen aan allerlei keuzes die je ziel heeft besloten te maken en waar uiteindelijk je levenssituatie van afhankelijk is.
