Theo: Als we kijken naar de mensen met wie we hun persoonlijkheidsprofiel hebben doorgenomen valt het ons op dat de rol eerst echt tot zijn recht begint te komen tussen hun veertigste en vijftigste jaar. Omdat dezelfde rol in alle levens aanwezig is zou je kunnen verwachten dat dit deel van de persoonlijkheid nou juist vanaf de geboorte al het meest nadrukkelijk aanwezig is. Hoe ontstaat dit en welke betekenis kunnen we daaraan geven?
Michael: Wel het is scherp opgemerkt. Het is waar dat in deze tijd mensen bewuster worden en ook de innerlijke drang in zich voelen ontstaan om vanuit de zinvolheid van hun bestaan ook de rode draad, zoals we de rol nu willen schetsen, willen zoeken en hieraan trouw willen blijven. Hun rol te gebruiken als een soort kompas, een koers waar nu meer de kracht op komt te liggen. Oftewel men laat zich minder beïnvloeden door de buitenwereld en is echt aan het zoeken hoe meer handen en voeten te geven in hun leven. In de jaren of fasen daarvoor waren mensen echt bezig het oude los te laten of om te ervaren door wie zij zich sterk lieten beïnvloeden en waar hun eigen Zijn was. De periode om naar onafhankelijkheid te zoeken kost ook veel energie met vragen als, waar vind ik mijn plek, waar ik vind ik werk wat bij mij past en met wie wil ik mijn leven delen om op deze wijze eerst het eigen werk zo goed mogelijk te creëren. We zouden dit niet zozeer gekoppeld willen zien aan de midlife crisis omdat dit voor heel veel mensen meer gekoppeld is aan hun ego dan aan hun besef van wat ze hier op deze aarde doen. En dat heeft te maken met het bewustzijnsniveau.
Philip: Dit is een mooi voorbeeld uit de praktijk hoe mensen steeds meer bewuster worden.
Michael: Ja.
Philip: Het is een vorm van bewustwording die met jezelf te maken heeft, dat mensen nadrukkelijker kijken wat hun eigen kwaliteiten zijn en hoe ze die positief in de wereld kunnen zetten.
Michael: Ja, gekoppeld aan zinvol en waardevol. De hele zoektocht naar zingeving is hier aan gekoppeld. En de ene mens is eerder tevreden dan de ander. Dat maakt ook een groot verschil uit in hoe passievol of eigenlijk passief mensen in hun toekomst willen staan en vanuit hun wijsheid willen delen.
Philip: Een mooi voorbeeld hoe mensen op zoek gaan naar de waarden en zingeving in een tijd dat veel instituties zijn weggevallen, zoals de kerk en andere instituties die en sociaal vangnet hadden.
Michael: Ja, en bijvoorbeeld dat je kon denken dat je bij een groot bedrijf zeker was van werk tot aan je pensioen. Dat is ook niet meer aan de orde.
Philip: Eigenlijk zie je grofweg een tweedeling in de maatschappij, een voorhoede die zingeving zoekt en steeds groter wordt, en een grote groep van mensen die nog in de angst zitten waar hun plek is, om zich heen kijkend met de gedachte dat er niet voor hen wordt gezorgd.
Michael: Ja.
Theo: Begrijp ik het goed dat het voor de mensen die in hun groei van bewustzijn achter lopen, het langer duurt voor ze hun feitelijke rol gaan voelen.
Michael: Deze mensen blijven niet achter in de groei van bewustzijn. Ze doen er langer over om in verbinding met hun innerlijk weten oftewel in het proces van bewustzijnsverruiming te komen. Dat heeft deels te maken met de beperking en beklemmingen van de omgeving waarin mensen verkeren. Bijvoorbeeld, als iemand zich voelt weggezet dan wil die persoon zich wel verbinden, echter mist de kracht om zich in korte tijd los te maken van de omgeving die haar of hem angst inboezemt. Die persoon heeft dus meer moeite om die oude ketenen los te laten en ook is de angst groot als niemand meer zo’n krachtige invloed over haar of hem heeft. ‘Hoe ga ik mij voelen en hoe kom ik aan mijn eigen plek? ‘ In die context is dus eigenlijk de overlevingsangst nog zo sterk aanwezig dat de weg langer duurt.
