Niet transformeren op wilskracht, door te overtuigen met duwen en trekken, echter door te kiezen om trouw te blijven aan jezelf en te gaan staan voor waar je voor staat en voor het mensgerichte en de ontwikkelingsgedachte. Zo’n transitie is een cyclische beweging die verloopt als een golfbeweging.
Antwoorden van Michael gechanneld door Christy.
Christy/Philip/Theo: We willen het graag hebben over de transitiefase die we nu meemaken. Steeds meer mensen streven naar en zijn gericht op het samen doen, het mensgerichte en de ontwikkelingsgedachte en willen dit graag in de wereld zetten. Hoe kun je hierbij de juiste keuze maken om meer trouw aan jezelf te zijn? En, omdat anderen en wij dit in relatie met de aardse doelen (waarom ben ik gereïncarneerd in deze tijd) ook voelen, roept dit de vraag op: doe ik wat de bedoeling is? We ervaren dat wij en anderen in een transitie verkeren en dat we bewust bezig zijn een omslag te maken, waarbij we de oude energie niet meer willen, zoals de oude economie die vanuit materie en macht handelt. Het is soms echter moeilijk je voor te stellen hoe dan het nieuwe eruit gaat zien. Men wil handelen om een bijdrage leveren aan de verandering, de transformatie van de huidige wereld. Echter, welke plek hebben we daarin en wat doet een ieder die zich hier bewust mee bezig houdt in die nieuwe vorm of in die transformatie? We willen het goede doen voor de volgende fase die zich nog niet geopenbaard heeft. Die nieuwe plek is nog niet helder, terwijl je wel een innerlijk verlangen hebt om die nieuwe plek in te nemen. Hoe kun je dan stappen zetten naar iets wat je niet weet en waar je jezelf wel toe aangetrokken voelt? En hoe kun je het beste jezelf opstellen en handelen als je in een omgeving verkeert waar de oude energie nog zo aanwezig is?
Michael: Het eerste wat we met u willen delen is dat het ons vreugde geeft dat er aandacht komt voor dit alomvattende proces omdat er heel veel mensen dan het kwartje kunnen laten vallen vanuit de herkenning op dit thema. Want u zult begrijpen dat u met elkaar slechts een klein deel van deze zoekende of onderweg zijnde mensen kent en ontmoet. U kunt het zoekproces naar de nieuwe energie zien als een soort golfbeweging. De golf bouwt zich in jezelf op, je verlangen om eigenlijk je wezenlijke doel van de huidige reïncarnatie te kunnen volgen. Het verlangen zorgt ervoor dat er een grotere mate van bewustzijn bij je ontwikkelt wat echt de bedoeling is. Die golf bouwt zich op en jij en andere mensen worden zich daardoor meer bewust. Dan rolt de golf rolt zich uit en volgt er weer een terugtrekken van de golf, oftewel het bij jezelf naar binnen gaan om te onderzoeken wat er gebeurt in jezelf en een ieder. Dit bij jezelf naar binnen gaan levert weer wat meer informatie, meer inzichten en helderheid. Vervolgens rolt dat stuk weer naar buiten en wordt het geïntegreerd in de dagelijkse activiteiten en ontmoetingen. Dit proces geeft weer voeding om in zichzelf te reflecteren; wat betekent die informatie, die inzichten en helderheid? Is het voor mij nog steeds kloppend en opent het nieuwe mogelijkheden? Als zich nieuwe mogelijkheden voordoen komt er weer die energie van enthousiasme of passie. In ieder geval energie om verder open te staan voor de ontdekking, welke mogelijkheden er zijn, met wie en waar en waartoe. Vanuit die positie neem je weer een stap naar buiten, wat effect of gevolgen heeft, zoals het neerkomen in de branding. En dan komt die innerlijke zoektocht weer: ‘wat betekent dat weer voor mij?’ Op deze wijze gaat het proces van transitie en bewustwording. Later in dit proces komt er ook een toevoeging van vertrouwen. Dat je tegen jezelf kunt zeggen: ‘Ik durf dus dit gevoel te volgen, want kijk wat de resultaten zijn’. ‘Ik durf er met de mensen om mij heen meer en meer over te communiceren en ook met de mensen die ik waardevol en belangrijk vind in mijn leven’. De volgende stap is dat er vanuit dat vergrote vertrouwen acceptatie komt. En die acceptatie kan zich uiten als: ‘hé, ik ben in proces, de wereld regeert daar heel positief op’ of ‘ik merk dat mensen soms er nog niet open genoeg voor zijn’. Je doet dit met feitelijk waarneming die je dan weer gaat finetunen en daar vanuit komt de overgave. Als je het punt van de overgave hebt bereikt, namelijk ik durf te volgen wat zich in het hier en nu aan mij ontvouwt, dan ben je bijna bij de plek aangekomen waarop je kunt zeggen: ‘mijn nieuwe zijn, mijn levensdoel krijgt vorm’. En hoe helderder de vorm, hoe zekerder je wordt. Aansluitend komt er een deel versnelling in het proces en hiermee is feitelijk het proces gelopen en is het thema dat je bezig hield voor die periode rond.
Philip: Hoe ga je om met de onzekerheden die je tegenkomt in het proces van die zoektocht. Bijvoorbeeld dat je vertrouwen blijft houden dat het allemaal goed komt en dat je zorgt om periodiek stil te zijn om aan te voelen waar je op dat moment bent en waar anderen op dat moment zijn.
Michael: Als je het voorgaande vanuit je hart gelezen hebt, dan voel je wat resoneert in welke stap je in het proces als wezen bent. Door steeds bewuster waar te nemen wat er in jou als mens zelf gebeurt en hoe de omgeving reageert. Een heel belangrijk signaal voor je is: word je er blij van, geeft het je rust, wordt je nieuwsgierig. Voel je in een helder moment, ‘nu heb ik er meer verbinding mee en snap ik ook meer wat er in mij is en wat ik te doen heb’. En wat je te doen hebt wordt dan ook gekoppeld aan het lef hebben om steeds eerlijker naar jezelf te zijn. En als dat voor jou steeds vertrouwder wordt, dan laat je ook een soort kwetsbaarheid of onzekerheid achter je. Dan spreek je je meer uit vanuit je ervaring van je innerlijk weten. Dit proces loop je het makkelijkst als je niet gefocust bent op het einddoel, namelijk de mens in getransformeerde vorm. Echter, dat je jezelf gunt om stap voor stap de tijd te nemen om de nieuwe energie en inzichten in jezelf te integreren en te accepteren. Hierdoor krijg je weer vertrouwen en ben je wederom klaar voor de volgende stap en herken je ook weer in jezelf de veranderingen. Waar je vroeger over zou struikelen of je aan zou irriteren neem je nu neutraal waar en hoef je er niks mee. Als gevolg hiervan kun je een groot verschil in je zelf ervaren waar je bent, want je kunt dan het onderscheid maken waar die ander verantwoordelijk voor is en waar jij je verantwoordelijk voor voelt. Het is een heel mooi innerlijk proces om onnodige ballast die je eigenlijk van je pad afhoudt, stap voor stap los te laten en afscheid van te nemen, waardoor je ruimte creëert om te ervaren wat er dan weer op je pad komt.
Theo: Heel belangrijk is dus naar je gevoel te luisteren en heel bewust waarnemen. Onderscheid te maken tussen waarnemen en oordelen. Veel mensen zullen zeggen dat ze zo handelen, maar in de praktijk doen ze het niet echt. Of ze gunnen zichzelf onvoldoende tijd om daar bewust aandacht op te richten.
M: Ja, en als u het heeft over oordelen is het zo belangrijk om vanuit een neutraliteit, dus waarnemen zonder oordeel, jezelf te accepteren. Vanuit die zelfacceptatie kun je weer met meer mededogen naar de wereld om je heen te kijken, waarmee je jezelf gunt om een opener blik en hart te hebben. Hierdoor krijg je ook andere ontmoetingen en ga je mensen, die met een meer geopend hart of bewustzijn in het leven staan, steeds makkelijker herkennen. Want dat haakt ook aan een vraag die veel mensen hebben: word ik niet heel eenzaam als ik mijn ‘oude’ vriendschappen los moet laten, want waar ontmoet ik dan weer andere mensen die op hetzelfde uit zijn, die op hetzelfde pad lopen. En daarop zeggen wij praktisch altijd, er moet eerst ruimte gemaakt worden om nieuwe mensen tegen te komen om vanuit die ruimte op het diepere bewustzijn hen te kunnen ontmoeten. Samenvattend hebben we als eerste gesproken over het proces van de zoektocht en bewustwording over de plek die je inneemt in de transitie die als een golfbeweging op en neer gaat en die dus tijd nodig heeft. Het tweede antwoord zou je kunnen zien als stappenplannen en het laatste antwoord gaat over wat er dan in jezelf kan gebeuren als je die neutraliteit bewaart. Dat is een ondersteuning hoe je in de wereld om je heen kijkt , hoe je wat je waarneemt in jezelf integreert en hoe noodzakelijk het is om tijdens dit proces ook in alle eerlijkheid en openheid naar jezelf toe te blijven waardoor er andere ontwikkelingen opgepakt kunnen worden.
Theo: Michael legde daarstraks de drie stappen in de golfbeweging, van vertrouwen, acceptatie en overgave helder uit en zei toen dat daarna je thema voor die periode rond is. Dat suggereert dat de aandacht weer verlegd wordt en dat je weer een soortgelijk proces ingaat met een ander thema, een andere focus. Misschien kan Michael dat toelichten?
Michael: Ja, of een verdieping van hetzelfde proces. Wat we voor ogen hadden is dat je niet constant in dezelfde mate in ontwikkeling blijft, want er moet ook een integratie, een rusttijd zijn voordat je weer toe bent aan een volgende stap. Dus dat is wat we bedoelden.
Philip: Net werd er gezegd dat je vanuit die neutraliteit dingen ervaart, dat je vanuit neutraliteit ook niet veroordelend naar jezelf bent, dat je onderweg misschien ook mensen kwijt raakt en dat je op je pad weer anderen tegenkomt die ook dezelfde bewustwording hebben. Er zijn toch ook nog heel veel mensen die in een omgeving werken en leven waarvoor het niet gemakkelijk is om 1, 2, 3, te zeggen ik stop er maar mee. Bijvoorbeeld in een werkomgeving waar vanuit die machtspositie gehandeld wordt, sta je niet sterk staat om open naar buiten te kunnen komen en over die dingen te praten. Of dat men genoodzaakt is om bij dat werk te blijven door de hypotheek en zorg voor kinderen. Hoe ga je met die omgevingsdruk om?
Michael: Ten eerste willen we het iets nauwkeuriger zeggen. Het is mede afhankelijk van de positie die je bekleed in een oude energie organisatie, waar nog macht, status, geld, de buitenkant heel erg belangrijk is en de materiële doelen heel erg belangrijk zijn. Als je op een positie zit waar je mee kan beslissen over de richting, de bedrijfscultuur, het aannamebeleid, dan kun je, zoals een waterdruppel een steen uitholt, het verschil uit gaan maken door te gaan staan voor de mensgerichte kant, de zijnskant. Een ieder heeft daar zijn eigen woorden voor. Ongeacht je functie kun je er, vanuit een geopende hand, altijd een andere invalshoek, blik of een ander referentiekader naast leggen. Dat werkt als het neerleggen van een zaadje. De een verwoord het en de ander resoneert daarmee. De ander krijgt door degene die zich al weet uit te spreken woorden voor wat al in zichzelf leeft. Op die manier worden die zaadjes toch vruchtbaar en gevoed. Inderdaad zal het ervaren worden als een eindeloze lange weg. Echter, er komt een kantelpunt. Het is dan in plaats van de berg op, tegen de stroom in, juist met de stroom mee of van de berg af gaan, wat veel moeitelozer gaat. Je hoeft maar met één mens te beginnen die gaat staan voor die nieuwe vorm. Deze mens verzamelt anderen om zich heen die het al helemaal snappen of het beginnen te begrijpen. En zo wordt het in een organisatie steeds minder eng of minder raar. Ook dat is die golfbeweging. Zo groeit het nieuwe bewustzijn of de manier waarover er gesproken wordt. Dat groeit, dat landt in de mensen. En ook dat heeft weer bezinningstijd nodig voor je weer terug geraakt in die cyclus van groei. En sommige mensen zullen zich dan ook bewust worden van hun bijdrage. Het is als de muur die omvalt omdat mensen niet langer willen accepteren dat die scheiding er staat. Ze voelen, ‘maar nu moet ik blijven staan’ of ‘ik wil blijven staan voor wat voor mij heel belangrijk voelt’. Zij die de uitdaging hebben in organisaties te werken die nog aan dit proces dienen te beginnen, zijn de voorwerkers waarop anderen een makkelijker een grotere stap kunnen zetten. En dan komt dat vliegwiel weer in beweging. Het kan een heel bewust gekozen taak zijn om de doorbrekende rol te willen vervullen waardoor er meer mogelijk gemaakt wordt.
Theo: Wat ik begrijp is dat je heel bewust een keuze moet maken of je buiten de oude energie die nieuwe energie wilt creëren of dat je dat zaadje wilt zijn om die oude organisatie van binnenuit te vernieuwen.
Michael: Ja.
Theo: En dat laatste om die oude organisatie van binnenuit te vernieuwen werkt natuurlijk, maar dat gaat voor veel mensen altijd langzaam. Wat kan Michael zeggen tegen die mensen om gemotiveerd te blijven om in dat proces te blijven zitten.
Michael: Dat ze heel bewust de verschuivingen waarnemen, hoe klein ook in uiting, dat ze in verbinding zijn en erop letten op hoe men er over praat. En deze verschuiving kunnen zien als een overwinning op hun inspanning. Bovendien zich bewust zijn dat zij aan dat geheel hebben bijgedragen. En dat ze ook bewust zijn van wat mogelijk is, want deze hele transitie is niet vruchtbaar of duurzaam als deze met wilskracht, duwen, trekken, overtuigingskracht, tot stand komt. Want dan wordt het niet geleefd. Er wordt dan over gesproken, maar niet vanuit beleving. Dus het is echt een hele grote bewustzijnsslag, die je in organisaties een cultuurverandering zou kunnen noemen. Die begint bij elke persoon zelf.
Naschrift Theo.
Door de bovenstaande antwoorden van Michael dacht ik terug aan mijn studie in Delft waar ik o.a. vloeistofmechanica heb gestudeerd en afgestudeerde in de berekening van golfkrachten. Daarom vind ik het mooi hoe Michael de cyclus als een golfbeweging beschreef. Ik had daarbij namenlijk dit beeld:
Het plaatje illustreert dat waterdeeltjes een cirkelvormige beweging maken als er een golf langskomt. Zoals de golfbeweging zich ook telkens in jou opbouwt vanuit verlangen en bewustzijn en je, na de golftop, telkens weer naar binnen gaat. Deze cyclus doorloopt de stappen van vertrouwen, acceptatie en overgave.
