Philip: We nemen waar dat er een zekere mate van angst in de samenleving aanwezig is. Ook in bedrijven en instellingen, zoals in de bankenwereld. Uit angst worden oude patronen niet losgelaten en zelfs vastgehouden.
Michael: Daar kunnen we een kleine nuancering op aanbrengen. Het resultaat is, dat er niet wordt losgelaten. De angst heeft betrekking op wat er overblijft aan vertrouwde status, macht en functie. De nieuwe ontwikkeling kan plaatsvinden als mensen elkaar makkelijker en openlijk vragen mogen stellen of dat mensen elkaar over hun motivatie ter verantwoording kunnen roepen. Dit hoeft zeker niet vanuit een negatieve houding te zijn. Men kan eenvoudigweg willen weten hoe je tot een bepaald besluit komt, met welk doel en vanuit welke intentie. In typen organisaties zoals banken, verzekeringen en pensioenfondsen zijn mensen zeker niet gewend om rekenschap te geven, behalve in intieme kring, want daar is het gelijke monniken en gelijke kappen. Het is voor hen lastig om woorden te geven voor iets wat al zolang onbesproken is en ze krijgen ook te maken met een kwetsbaarheid in zichzelf. Als men kan begrijpen waarom bepaalde besluiten genomen worden, kan men reageren en zeggen: ‘je hebt bepaalde punten niet meegenomen, je inzicht is te beperkt of je reikwijdte is voor dezelfde kring’.
Men kan zich kwetsbaar voelen, doordat er anderen zijn die al meer in de nieuwe energie zitten en dus voor het grote geheel gaan, overstijgend aan het persoonlijk belang. De kwetsbaarheid kan ook ontstaan omdat men het gevoel heeft door de mand te kunnen vallen en nog niet weet hoe vanuit een nieuwe manier te handelen. Dat is nogal een enorme slag om te maken.
Philip: Mensen die die slag nog niet hebben gemaakt, kunnen in hun gedrag dominant zijn en zich ‘stevig’ uiten. Dat is voor de mensen die juist voor het grotere geheel gaan vaak lastig om te ervaren en moeilijk te begrijpen.
Michael: Klopt.
Philip: In een workshop van afgelopen vrijdag maakte een vrouw de opmerking dat zij zo graag zou willen dat de maatschappij en organisaties al anders zouden zijn. Heeft Michael een tip om met die dominante collega’s zo goed mogelijk om te kunnen gaan en je staande te houden?
Michael: Wel, wij maken het vergelijk van de sterkste schouders die de zwaarste lasten dragen. De persoon die vrijdag de vraag stelde, bevindt zich al op een ander bewustzijnsniveau. Van daaruit neemt zij ook preciezer waar wanneer iemand vanuit oude of nieuwe energie reageert.
Het is belangrijk om voor jezelf kleine haalbare doelen te stellen, zodat je bijvoorbeeld na een week terug kunt kijken en kunt zeggen: ‘ik heb het met twee, drie of vier mensen over de nieuwe energiewerkwijze en leefwijze kunnen hebben. Het is mij gelukt om iemand minder star naar een probleem te laten kijken’. Hierbij heb je dus het geduld en vertrouwen nodig, van het weten dat elke druppel meewerkt om een steen uit te hollen. We gebruiken dit voorbeeld zodat mensen weten dat in veel situaties een behoorlijke lange adem nodig is. Met deze kleine stappen en het blijven opzoeken van gelijk bewustzijnden, kun je je gesteund voelen en niet in de onzekerheid komen of het nu aan jou ligt dat de wereld waarin jij leeft onveranderlijk lijkt. Of dat je je realiseert dat je in een omgeving bent die nu beetje bij beetje getransformeerd kan worden en waar jij een bijdrage aan kan leveren, net zoals vele mensen die al decennia lang bezig zijn om datgene wat hun missie en visie is uit te blijven dragen en andere invalshoeken te geven. Op die manier wordt het mogelijk om gezamenlijk de kar te trekken, om van daaruit te voelen waar een nieuwe loot ontspruit, waar iets begint te bloeien en waar al een groter bewustzijn is gekomen. Als je je realiseert dat dit kan ontstaan door liefst een neutrale bijdrage, heb je ook de voldoening daarvan.
Theo: Wat wordt bedoeld met een neutrale bijdrage?
Michael: Dat men niet vanuit de ongelijkwaardigheid gaat zeggen: ‘ik ben verder dan jij’ of ‘ik weet het beter dan jij omdat …..’
Theo: We hebben het nu gehad over angst die te maken heeft met het niet maken van stappen in de ontwikkeling van bewustzijn. We leven in een bijzondere tijd. In hoeverre zijn de angsten van nu anders dan bij andere ontwikkelingsstappen die we in het verleden hebben gemaakt?
Michael: Doordat het bewustzijn aan het verhogen is, is er de wetenschap dat deze transformatie, het woord zegt het al, niet meer teruggedraaid kan worden. Dus een ieder die een volgende stap gezet heeft zal ervaren dat er geen weg terug is. Bijvoorbeeld, men kan geen inzicht krijgen en een week later het eigen inzicht tegenspreken. Daardoor is ook een grote mate van zorgvuldigheid nodig omdat men geen discussies wil aangaan over dat wat er is geweest. Wel natuurlijk discussies over wat dat dan voor iemand persoonlijk betekent, voor zijn of haar leven, werk en uiteindelijk voor het grote geheel.
Philip: Het voorgaande ging vooral over hoe angst werkt in de samenlevingen en organisaties. In het dagelijkse leven kun je als individu bemerken dat je jezelf soms tegenhoudt omdat je bang bent dat er iets gedaan wordt met je woorden. Of dat er in het verleden iets gebeurd is waardoor je angst hebt dat het weer zal gebeuren. Welke tips hebben jullie voor dit soort situaties?
Michael: Wel, eigenlijk aansluitend op wat eerder gezegd is, mensen dienen zich bewust te zijn van wat zij naar buiten willen brengen. Er volledig achter te gaan staan, zodat er meer de trant komt van: ‘dit is mijn visie, mijn idee, mijn invalshoek en ik nodig je graag uit om jouw idee, invalshoek ernaast te zetten zodat we kunnen onderzoeken waar het overeen komt, waar onoverkomelijke verschillen zitten en is het wezenlijk zo onoverkomelijk als we naar de intentie of het doel gaan zoeken’. Het gaat erom dat men spreekt vanuit de meerwaarde en steeds minder vanuit het ego, zodat ook de mogelijke waan van zelfverrijking, zelfbekrachtiging en van ‘zie mij nou, hoe interessant en wijs ik ben’ zo zuiver mogelijk gebracht wordt. Zonder dubbele agenda’s, zonder torens te bouwen om toch maar niet kwetsbaar te zijn. Dus het vraagt ook een bewust bekwaam uitgangspunt, zodat het praten vanuit wordt in plaats van praten over.
Philip: Er zijn vele soorten angsten en ik bedoelde inderdaad de kwetsbaarheid. Het lijkt geen eenvoudige stap om je daarvan bewust te worden.
Michael: Nou, dat is ook de uitnodiging en dus ook de uitdaging. Veel meer mensen hebben al ‘dat wist ik eigenlijk al’ of ‘ik weet het wel, alleen ik deed er nog niets mee’. Dus hoe meer zuivere informatie gedeeld wordt, des te meer mensen zich realiseren dat zij hierover al op een onbewust niveau kennis hebben, omdat zij in hun de kosmische wijsheid, in hun weten aangeraakt worden.
Mensen zijn bezig om anderen te vragen er voor te gaan staan en zichzelf niet terug te trekken.
Deze vragen helpen mee dat mensen zich niet terugtrekken in de oude vorm door te zeggen:
‘ik weet niet hoe ik het anders kan zeggen, zo voelt het of zo is het voor mij’. Op die manier houd je het ook dichter bij zichzelf met een openheid naar de ander toe. Ook jij hebt jouw waarheid en die is niet beter of minder, alleen anders dan de waarheid van de ander.
Philip: Dit veronderstelt dat er wel een bepaalde trigger nodig is, een uitnodiging van de ander om er over te praten waardoor het manifest wordt.
Michael: De trigger komt van meer. Het is ook het lezen of horen van iets, geroerd te worden door de natuur. Hierdoor kunnen mensen in zichzelf een verlangen creëren om er meer over te weten, meer over te spreken of meer te onderzoeken door te voelen of te merken dat de wereld groter wordt. Mensen gaan op zoek. Kijk maar naar hoeveel lezingen, workshops en trainingen mensen gaan waar zij het innerlijke, de zingeving, het wakker worden zoeken in plaats van de verdere ontwikkeling van de technische kennis. Deze is ook nodig, het wordt echter meer in balans gebracht.
Philip: Dit was een voorbeeld over hoe je jezelf als individu meer vrij kunt maken. Echter, in organisaties kom je afdelingen tegen die behoorlijk intern gericht zijn. Omdat ze in een kramp zitten, zijn de collega’s zo met elkaar bezig dat ze er bijna niet uitkomen. Afdelingsculturen kunnen qua sfeer open en prettig zijn, terwijl er op andere afdelingen angst kan heersen en deze daardoor vast zitten.
Michael: Mogen we zonder oordeel hen vergelijken met de onderkant van de steen? Als deze mensen aangeraakt zullen worden, misschien privé, door tegenslag of door confrontatie met ziekte, gaan zij zich hun kwetsbaarheid realiseren, ook de tijdelijkheid van het aardse leven. Mensen worden op die manier door een totaal andere ingang bewust hoe zij hun leven invullen en via deze omweg toch aangeraakt. Het zou bijvoorbeeld ook heel prettig zijn dat die mensen als groep een leider krijgen die de verantwoordelijkheid van de verandering meer op zijn of haar eigen bordje neemt. Ze even laat wennen om van een pierenbadje naar een bad waar je tot je middel in komt te staan te verhuizen. Op die manier leert men ook om te drijven en zich over te geven aan dat wat er is.
Theo: Aangeraakt worden vind ik mooi. Sommige mensen die aangeraakt worden maken een hele transformatie door en veranderen behoorlijk en anderen vallen telkens weer in hun oude patroon terug. Waar heeft dat mee te maken en wat kun je er zelf aan doen? Hoe kun je daarin effectiever zijn?
Michael: Alles begint met de intentie. Vanuit de intentie vergroot je een bewustzijn. Ofwel, van waaruit dien je een bewuste keuze te maken om die weg in te gaan. Het is net als met de zieleleeftijdniveaus. In de beginnende niveaus valt men gemakkelijker terug op de voorgaande niveaus. Dit gaat door totdat men gewend is, inzicht krijgt of snapt wat nodig is om een volgende stap te zetten. Daarom is het voor iedereen zo enorm belangrijk om zich te realiseren: ‘ik kan een ander niet veranderen, ik kan die ander wel begeleiden in het veranderingsproces’. Hierbij is het veel meer respectvol om ‘langszij te komen’ en mensen hun eigen tempo te laten bepalen. Natuurlijk kan erin bijgestuurd worden. Het is de overgave en ook de missie die iemand in zichzelf meedraagt om zoveel mogelijk zaadjes te kunnen planten. Daarvoor dien je ook een groter werkvlak of een groter in te zaaien gebied te creëren. Dus als je vanuit je eigen angst in je toren blijft zitten, kun je het grote gebied niet bestrijken.
