Philip: Door de aanslagen is er weer veel gaande in Europa. Ook merken we dat veel mensen met hun gezondheid te kampen hebben. Hebben die twee processen met elkaar te maken?
Michael: Er zijn momenteel veel mensen met allerlei onverklaarbare klachten. Sommige mensen gaan zo snel door hun transformatieproces dat het fysieke lijf de wezenlijke transformatie niet helemaal kan volgen en zij merken aan het systeem dat er een niet synchroon lopende fysieke- en wezensontwikkeling gaande is. Het is van belang dat mensen het vertrouwen hebben en ook met hun lichaam kunnen zijn en leven in plaats van afstand van hun lijf en de ongemakken te nemen. Je kunt tegen jezelf zeggen: ‘ik weet dat je hart werkt’ om zo weer synchroon te lopen met de ontwikkeling van de mens in z’n totaliteit.
Theo: Dat is meer de algemene ontwikkeling dan bijvoorbeeld de specifieke aanslagen in Parijs en Brussel?
Michael: Alles hangt met elkaar samen. Mensen reageren vanuit de verschillende zieleleeftijden. Door wat er nu in Europa gebeurt, of eigenlijk meer mondiaal, kun je bij mensen bemerken dat ze worden getriggerd om veel oude angsten, oud zeer naar boven te halen en terug te grijpen naar oude behoeften, naar een zekerheid die geen zekerheid is. Er wordt bijvoorbeeld toch nog vastgehouden aan status, machtpositie en hiërarchie in de samenleving, omdat dat een soort bekend en vertrouwd gevoel is. Mensen grijpen in angst, onzekerheid of wantrouwen feitelijk altijd terug op een oud gedrag. Dan lijkt het dat door de ontwikkelingen van alle individuele processen die gedaan worden, er eigenlijk een soort terugval is. Echter, als men het vanuit een ander daglicht beschouwt, dan is het ook een heling van de mensen die in die terugval terecht komen om zo opnieuw de keuze te maken vanuit het hier en nu: ‘waar kies ik voor?’. ‘Ga ik mee in de energie van veel mensen of van angst?’ of kies ik ervoor om te ervaren wat het is om te leven en vertrouw ik er op dat op ieders pad die ervaringen terecht komen die nodig zijn voor de ontwikkeling van de totale mens.
Theo: Voor mensen die wat verder ontwikkelt zijn, is het heel helder dat het een keuze is om in de angst te schieten en terug willen gaan naar wat er vroeger was of vertrouwen te hebben in de toekomst en dat ieder op zijn pad krijgt wat voor hem of haar nodig is. Ik denk echter dat er heel veel mensen zijn die er niet op deze manier naar kunnen kijken. Hoe kunnen we die stimuleren om daar op de juiste manier mee om te gaan?
Michael: Zie het als mensen die op zoek zijn en die dus ook de site of de nieuwsbrief lezen of zich willen oriënteren. Ze worden op deze manier aangeraakt door de zaadjes die geplant worden in het onbewuste om van daaruit uit nieuwsgierigheid, verlangen of vraagtekens te creëren. Hierdoor ontstaat er een beweging in die mens om uit te zoeken: ‘wat geloof ik, wat geloof ik niet, wat past bij mij, wat kan ik wel of niet als mijn waarheid accepteren?’ Het simpele antwoord is: neem aan wat resoneert en geef geen aandacht aan wat nog niet resoneert.
Het leggen van zaadjes wordt vaak zo onderschat en ondergewaardeerd, het zijn de aanrakingen van mensen die aan het ontwaken zijn. Zij voelen voorzichtig in zichzelf dat er meer is, maar kunnen dat nog niet delen, want ze willen niet als een gekke Gerritje aangesproken worden. Het zijn echter wel kleine stapjes in de ontwikkeling van een nieuwsgierig geworden of een verlangende ziel.
Theo: Ik vind dit een waardevolle opmerking omdat de maatschappij heel erg gericht is op resultaat. Dus ook naar andere mensen toe als ze nog niet vanuit die angst naar het vertrouwen kunnen gaan, dan lijkt de missie niet geslaagd. Maar het is waarschijnlijk inderdaad heel erg belangrijk dat een zaadje geplant wordt en dat er eigenlijk een heel erg groot effect bereikt is zonder dat het eindresultaat al in zicht is.
Michael: Ja, en als wij u een hand zaadjes geven weet u ook niet of er een meloen, een plant of een graan uit komt. Maar u plant ze wel.
Theo: Ja, meestal staat het op het zakje.
Michael: Ha, ha, wij zeiden zaad in uw hand. Dus het is ook het vertrouwen dat je aangeraakt wordt en het verlangen om aangeraakt te worden. Iemand die iets verder is, zeg maar met een ontkiemt zaadje, die wordt nieuwsgierig en heeft wat meer lef en laat eens een keer iets vallen. Een ballonnetje oplaten noemen jullie dat op aarde en als er op gereageerd wordt dan komen zaadjes bij elkaar. Zo subtiel is het. Het is ook de moeite waard om mensen zich te laten realiseren dat het niet een rapport is wat je moet opleveren, het is een proces dat de tijd mag hebben en liefst in een vroeg stadium omarmt wil worden. Hierdoor ontstaat er openheid waardoor er meer vertrouwen komt en mensen minder hoeven oordelen, want ze snappen het van zichzelf niet, dus hoe kunnen ze een ander daarop dan wel veroordelen? En dat werkt mee aan de verlichting en het versterken van de energie in de verandering, in de transformatie.
Philip: We spreken nu over innerlijke ontwikkeling en bewustzijn van individuen. Al die individuen bij elkaar groeien samen, wat extra energie geeft. Echter er zijn ook behoorlijk wat mensen die zelfbewuster zijn en zich ervan bewust zijn wat er gebeurt en toch zo veel onrechtvaardigheid ervaren die hun raakt. Dat is een paradox.
Michael: De reden dat deze mensen de onrechtvaardigheid zo kunnen aanvoelen en dat het bij hen zo resoneert en een weerstand in mensen oproept, is eigenlijk weer de trigger, de voedingsbodem. Kiezen deze mensen ervoor om vanuit de verantwoordelijkheid van een groter bewustzijn zich te laten horen waardoor er bewustzijn in evenwicht wordt gebracht? Kiezen ze ervoor om te gaan staan, om verantwoordelijkheid te nemen en bij anderen, die nog in een beperkende overtuiging, of met de geloven die nu spelen, een andere mogelijkheid naast hun ideeën neer te zetten. Degenen die bewuster zijn hebben ook een grotere verantwoordelijkheid. Hoe ga je om met de mate van weerstand, onacceptatie en onuitstaanbaarheid van bepaald gedrag? Kijk je de andere kant op of ga je er iets mee doen? En dat is waarom we eerder zeiden dat alles met elkaar samenhangt. Het is als een lappendeken, het zijn allemaal kleuren, vormen, materialen, zijnswijzen, ontwikkelstadia en het vormt één deken.
Theo: Kunnen jullie nog eens samenvatten wat er in evenwicht gebracht moet worden?
Michael: Dat mensen toewerken naar die onvoorwaardelijke liefde, naar niet meer veroordelen, naar hun zorg voor duurzaamheid en het stoppen met plunderen van moeder aarde. Dus dat wij met verantwoordelijkheid met elkaar kunnen leven op deze aarde. De welgevoede en vaak veel te zware mensen zouden zich in de anderen die niets hebben, zoals nauwelijks schoon drinkwater, zo moeten kunnen verplaatsten dat ze zich zouden gaan generen om niet bij te dragen aan een betere wereld voor de minst bedeelden. Niemand op deze wereld kan zeggen: ‘Ik ben me daar niet bewust van, ik weet niet waar het over gaat’, want in de kleinste woestijn is altijd wel ergens een van de social media aanwezig.
Theo: In een eerder thema hebben we de vluchtelingencrises besproken en gevraagd wat de betekenis daarvan was. Kort gezegd was de betekenis dat het ons helpt om keuzes te maken en sneller de ontwikkeling door te maken. Dat proef ik nu ook een beetje bij wat er in Parijs en Brussel gebeurd is.
Michael: Ja, de beweging krijgt geen andere betekenis.
0 Comments