Philip/Theo: Op aarde verkeren mensen in verschillende fases van zieleleeftijden en bewustzijnsniveaus. Al geruime tijd ervaren wij dat mensen steeds meer de overgang naar hun hart-energie (willen) maken. Een ontwikkeling van een groter besef en bewustzijn dat we naar een wereld toegaan waarin mensen leven op basis van eenheidsbewustzijn. Het verlangen om het hart te openen neemt steeds meer toe. Echter, in deze transformatie zijn er ook anderen die met hun specifieke lessen bezig zijn, of mensen die de overgang (nog) niet helemaal kunnen maken. Dit kan tot spanningen en conflicten leiden. Het lijkt er ook op dat de tweedeling in de wereld toeneemt. Aan de ene kant zijn er mensen die zich meer en meer willen ontwikkelen in liefde en compassie, geweld en negativiteit mijden, liefdevol willen zijn en samenwerking zoeken. Aan de andere kant zijn er mensen die in angst leven, geloven in competitie en geweld, oorlog en conflict aangaan.
In het werk en privé vernemen we regelmatig dat mensen het verschrikkelijk vinden wat er nu allemaal met de huidige oorlogen en spanningen in de wereld aan de hand is. Ook zijn ze vrij pessimistisch over de situatie. Waarom doen mensen zich dit aan en waarom houdt dit niet op? Als je op deze manier bij de wereld en mensen betrokken bent, hoe kun je hier dan mee omgaan en bij jezelf blijven? En wat kun je er zelf aan doen? Je kunt bijvoorbeeld zeggen dat de mensen zelf kiezen om conflict en haat aan te gaan en met hun eigen les bezig zijn. Laten zij zich daar maar mee bezig houden en ik kijk de andere kant op. Je kunt je er ook direct mee bemoeien en ze de les lezen. Of is er een andere manier om hiermee om te gaan? Wat zou je anders kunnen doen en wat zou je beter kunnen laten? Dit zijn de kernvragen voor dit thema. Voordat we hier verder op ingaan zouden we graag de mening van Michael willen horen waarom in het Midden-Oosten, in Oekraïne, Afrika en in andere delen van de wereld zoals Mexico, zo veel geweld wordt gebruikt? Anders gezegd, hoe moeten we aankijken en betekenis geven aan wat er allemaal in die landen gebeurt ?
Michael: Op zich is dit een vraag die relatief makkelijk te beantwoorden is. Zoals u weet zijn we vanaf 2012 aan het toewerken naar het 1000-jarige vredesrijk, om dat zo te noemen. Je kunt een vergelijking maken met een olievlek. In West-Europa, waar veel mensen op zoek zijn naar zingeving en ook andere plekken op de aarde waar mensen ook op zoek zijn naar zingeving, wordt heel veel naar het licht uitgereikt en is men tevens bezig het bewustzijn te verruimen. Dat kun je zien aan de mondiale bewegingen van duurzaamheid, ecosystemen, herstel van natuur en allerlei ontwikkelingen en nieuwe uitvindingen door wetenschappers. Ook de intentie om bij te dragen aan de versnelling van het helen van moeder aarde, is daar een groot voorbeeld van.
Het gebied waarop de machthebbers en de mensen, die het moeten hebben van ‘kennis is macht’ en status die veiligheid geeft, kunnen opereren is steeds kleiner aan het worden. Hierbij zijn er ook meer kosmische invloeden die een rol spelen bij het verlichten of juist het verzwaren van de energie op de aarde. Daar waar licht komt, zal het licht en het verlangen van mensen steeds groter worden om op de nieuwe wijze te leven, namelijk met veel respect en liefde naar de medemens, de dieren en moeder natuur.
Vanuit de kosmos kunnen in het Midden-Oosten nog steeds negatieve invloeden bereiken. Deze zorgen voor het in stand houden van angst, negatieve emoties en onzekerheid. Hierdoor zal degene die denkt het sterkst te zijn, zich ook als het sterkst opstellen. De groepen, zeg maar de fundamentalisten, die lange tijd in angst onder het juk van anderen hebben geleefd, zien nu mazen in het net ontstaan. Daardoor worden ze vanuit een losgelaten angst als het ware gekatapulteerd naar het grijpen van hun eigen macht en doen ze nu anderen aan waar zij zelf zo onder geleden hebben. Helaas op een wat mensonwaardige manier. Dit geeft wel tegenwicht aan de eerdere dictaturen en onderdrukkers. Dus die macht wordt minder. Het is een tussenvorm om de grootste machten te ontmantelen waardoor er net zoals in een modder of bubbelbad andere kleinere machten ontstaan. Echter, door het kleiner aantal mensen is deze nieuw ontstane rebellie en terrorisme makkelijker te bestrijden dan een heel vastgeroest systeem omver te werpen of te ontmantelen.
Philip: Zojuist werd er gezegd dat de fundamentalisten de strijd aangaan omdat ze onderdrukt worden. Is er een verklaring te geven voor de mensen uit Europa die zich daar willen en gaan aansluiten. Zij kunnen zich wellicht onderdrukt voelen, maar feitelijk is dat niet zo?
Michael: Er zijn diverse aanleidingen. Sommigen hopen om interessant gevonden te worden, omdat ze een stoer verhaal kunnen vertellen. Sommigen voelen nog vanuit een oude loyaliteit de noodzaak om de onderdrukten te helpen bevrijden. Helaas zijn er ook nog redenen, zoals het proeven van de macht over anderen, oftewel het zaaien van angsten en zo voelen wat het is om ogenschijnlijk macht te bezitten over anderen. Dan kunt u denken aan mensen die zich hier niet gezien voelen, eigenlijk zoekende zijn: ‘waarvoor besta ik feitelijk’. Dus dat zijn zoekende redenen naar eigen authenticiteit, naar avontuur. Er speelt ook veel naïviteit een rol doordat zij met allerlei gamen, etcetera, denken te weten waar zij zich aan verbinden. Echter, op het moment dat het menens is, schieten zij ook weer in de angst en afhankelijk van de reden waarom zij zich aangesloten hebben, zullen zij wel of niet kunnen, willen, durven afhaken omdat zij dan niet de helden zijn die zij dachten te worden. Dan is de cirkel eigenlijk weer rond. Dan worden de daders weer slachtoffer van zichzelf. En een kat in het nauw maakt rare sprongen waardoor ze eigenlijk worden opgenomen in de negatieve- en angst energie. Ze moeten zich staande gaan houden en overleven om dan weer tot bezinning of inzicht te kunnen komen, dat zij vanuit hun vrije wil, een achteraf zo verkeerde keuze hebben gemaakt.
Philip: In het kader van zieleleeftijden, hebben we het nu over zuigelingen- of babyzielen?
Michael: Het zijn babyzielen die richting jong gaan. Het is erg context gebonden vanuit welke cultuur of opvoeding je jouw afkomst of basis mee krijgt.
Theo: Betekent dat dat in de ene cultuur jonge zielen door hun opvoeding met dat soort dingen niet bezig zijn en in andere culturen misschien wel? Kan ik het zo interpreteren?
Michael: Als u naar uw eigen land kijkt zijn er groepen jongeren die meer last of overlast bezorgen dan anderen. Gekoppeld aan wat zij aan basis meekrijgen: waarom voelen zij zich vrij om te doen wat ze doen, waardoor ze ook overlast voor anderen bezorgen? Waarom zijn hele groepen daar totaal niet in geïnteresseerd? Het heeft er dus ook mee te maken welke waarden en normen je meekrijgt, welke relaties zijn er met betrekking tot ouder en kind, school en kind, omgeving en kind? We willen echter niet zeggen dat het alleen maar hele jonge zielen zijn die deze keuze maken. Het zijn zeker geen volwassen zielen die deze keuze maken.
Theo: Het betekent dus niet dat alle baby zielen zich aangetrokken voelen tot dat soort lessen en dat soort omstandigheden?
Michael: Nee, anders zouden zij zich in een heel slechte hoek gedrukt voelen worden, want het zijn er heel veel die zich wel in een normaal proces willen en kunnen ontwikkelen. Het gaat meestal om de wat kleinere groepen die aanstichters zijn en dan wel meelopers aantrekken. Die meelopers zijn echter ook degenen die er het eerst weer vanaf vallen omdat het een innerlijk conflict veroorzaakt.
Philip: Toch zijn ouders in het nieuws geweest die hun kind wilden tegenhouden en daar alles voor in het werk hebben gesteld. Desondanks zijn hun kinderen toch gegaan. Niet alleen omgevingsfactoren spelen kennelijk een rol?
Michael: Nee, maar dat zijn, zo mooi als de uitdrukking is, de diehards die aan alles maling hebben. Zij hebben in zichzelf zo’n beeld gevormd van: ‘dat is spannend, dat is macht, dat is anders en ik laat mij niet weerhouden door anderen omdat ik die keuze heb willen maken.’ Dus dat is een beetje door roeien en ruiten gaan om zichzelf feitelijk in een andere context tegen te komen.
Theo: Michael zei daarstraks dat er uit de kosmos energie komt die plekken verlicht of verzwaard. Kan dat verzwaren worden toegelicht?
Michael: Nou weet u, zoals er lichte energie is doordat mensen zich open stellen voor dat wat er meer is, voor de kosmos, voor liefde, voor cultuur en voor beter, heb je natuurlijk een andere groep mensen die zich daarvan willen afkeren omdat het hen ontkracht en ontmantelt. Zoals u weet: ‘soort zoekt soort’. Dus als er ergens heel veel negativiteit is, wordt het ook aangetrokken. Dat is mede te verklaren door self-fulfilling prophesy. Dat wat je niet wilt wordt vaak wel aangetrokken, of de uitdrukking wie met pek omgaat, wordt met pek besmeerd. Je kunt het in de volgende trant zien: als er triomfantelijk omgegaan wordt met de zwarte of zware energie, is dat ook wat je aantrekt.
Dus wat is de invloed van de kosmos daarop? Neem bijvoorbeeld Nederland. Nederland wordt gezien als een hele lichte energie. Je hebt mensen die dat kunnen zien. Net zo als je auralifters hebt, zo heb je in die oorlogsgebieden mensen die energie zoeken van waaruit ze kunnen tappen, waarvan ze macht over kunnen nemen. Zo kun je het een beetje zien.
Theo: Kan Michael nog wat nader toelichten over de groep van mensen die vanuit macht en angst handelen, die kleiner wordt waardoor ze beter te bestrijden zijn. Is dat de rol die we hebben, om die mensen of dat gedachtegoed te bestrijden?
Michael: Nou weet u, bestrijden in de oude zin van het woord, dat is als je met een onkruidverdelger, onkruid kunt verdelgen. Het is meer dat mensen het goede voorbeeld geven, hoe het anders ook kan en met welke resultaten. Ook dat er een gelijkwaardiger verdeling komt van goederen, van Zijn.
Trekt het de twijfelaars eerder over de lijn omdat ze steeds te maken krijgen met een opgeheven vinger van niet goed of niet goed genoeg? Het geeft meer effect doordat de groep die in het licht wil staan, steeds groter en krachtiger wordt. Dat brengt een ander evenwicht op de bevolking van deze wereld aan. Op deze manier wordt dit als voorbeeld overgenomen door mensen die het beu zijn om in de angst te leven en geen beschikking over wapens hebben. Zij krijgen ook op een gegeven moment het inzicht dat waar zij hun energie op richten eigenlijk een doodlopende weg is. Vanuit Europa wordt gezegd te zoeken naar oplossingen zonder wapens. Dat was 40, 50 jaar geleden geen reële mogelijkheid om zo met de wereldpolitiek om te gaan. Het feit dat er ook vliegtuigen zijn zonder bemanning en andere doelen gekozen worden dan zo veel mogelijk plomp kapot te maken, is hier ook een voorbeeld van.
Philip: Ondanks de berichten die we van jullie en anderen uit de kosmos krijgen dat we betere tijden tegemoet gaan, is het in de huidige tijd voor veel mensen een vorm van ontmoediging dat dit allemaal zo gebeurt. Dan gaat het niet alleen over de oorlogen die zich nu afspelen, ook dichter bij huis lijkt het dat het conservatisme met betrekking tot bijvoorbeeld oude en negatieve overtuigingen en systemen, het ondersteunen van competitie en geweld, Wij-Zij denken en populisme, steeds meer de overhand beginnen te krijgen. De scheiding wordt sterker en als je gevoelig bent voor energie wordt het moeilijker om daar mee om te gaan. Ook voor veel ‘bewuste’ mensen is het geen fijne ervaring. Hoe kun je in deze ontwikkeling positief blijven staan, hoe kun je daarmee omgaan in je dagelijkse leven?
Michael: De uitdaging voor de mensen die al een groter bewustzijns- en ontwikkelniveau hebben, is om vanuit het innerlijk weten koste wat het kost het vertrouwen te blijven houden dat het de richting opgaat die al langere tijd besproken en ook voelbaar is. Voor de groep die makkelijk het vertrouwen verliest zou het een goede manier zijn om steeds weer in verbinding te komen, zowel met de kosmos als zich te aarden en zich bewust zijn dat ze één zijn met Al dat Is. Dit kun je doen door meer ontspanning, meer te wandelen in de natuur of meer dingen te doen die je energie geven om je te onttrekken van de dagelijkse sleur. Of het nieuws minder toe te laten. Ook niet vanuit een ongelijkwaardigheid denken: ’ik ben een beter ontwikkeld mens dan degene die nog niet zover ontwikkeld is.’ Het is namelijk een bewuste keus om een voorloper of een voorbewerker te zijn om anderen het voorbeeld te kunnen geven. Of anderen bij de hand te nemen, naar aanleiding van hulpvragen, om op die manier vanuit het vertrouwen en het innerlijk weten ook de eigen taak te kunnen blijven volhouden. En dat wat er in de wereld om hen heen gebeurt, geen excuus te laten worden om het eigen weten en vertrouwen enigszins te laten afhaken.
Theo: Andere bronnen hebben ook beschreven hoe je in deze huidige tijd van tweedeling en in de hiervoor besproken situaties met jezelf en je omgeving kunt omgaan, zoals: niet oordelen, met compassie en mededogen kijken en het goede voorbeeld geven. Deze hebben hier ook de revue gepasseerd. Daarnaast werden nog andere punten genoemd, bijvoorbeeld andere mensen ondersteunen bij het lijden en indien nodig grenzen stellen aan respectloos gedrag. Kan Michael daar nog op reflecteren?
Michael: Bij ons weten hebben we feitelijk dezelfde boodschap gegeven, misschien met wat andere woorden. Echter, het trouw blijven aan het innerlijk weten en vandaaruit je verantwoordelijkheid nemen om dat uit te dragen en om de minder bewusten te helpen inzicht te geven waardoor ook hun innerlijk weten bewust gemaakt kan worden, zijn toch de grote lijnen. En wees bewust waar je je energie op richt.
